Teleurgesteld fietste ik donderdagavond naar huis. Ik zou met een groep mensen The Passion gaan kijken op tv, maar dat ging niet door vanwege te weinig belangstelling. Het moment dat The Passion op tv begon en ik dus door het drukke Amsterdam fietste, was een moment van bewustwording van mijn naïeve enthousiasme. Veel mensen in het algemeen gaan gewoon door met hun leven, zij zijn niet per se enthousiast over The Passion of ze maken daar geen tijd voor vrij. Nu wist ik dit natuurlijk wel, maar toch. Dit moment had alles te maken met de vraag: Wat is eigenlijk de relevantie van The Passion?
Zelf ben ik erg enthousiast over The Passion, vanaf het begin al geweest. Ik vind het belangrijk dat het paasverhaal wordt vertaald voor een groot publiek. Vorig jaar stond ik na enig kunst en vliegwerk op de volle Vismarkt in Groningen. Vanuit de Protestantse Theologische Universiteit was er een dag in Groningen georganiseerd met allerlei workshops en ’s avonds gingen we naar de Vismarkt om The Passion mee te maken. Super leuke ervaring. Dit jaar was ik dus niet fysiek aanwezig in Enschede, maar heb ik online meegelopen samen met meer dan 140.000 andere mensen. Bij de online vraag waarom ik mee wilde lopen heb ik ingevuld: ‘ik hoop dat mensen door dit grote verhaal benieuwd worden naar meer.’ Dat was het eerste wat ik me opkwam.
Thuisgekomen, heb ik het tweede deel van The Passion nog kunnen zien (op NPO Live tv met haperend internet en schokkende beelden). Enerzijds was het een feest van herkenning maar misschien was er ook sprake van enige teleurstelling. Het was wel weer erg hetzelfde als vorig jaar. De blonde interviewster riep bij mij weer dezelfde lichte irritatie op als vorig jaar door de in scene gezette interviews, de scenes waren niet wezenlijk anders, alleen was het weer spannend waar de gespeelde Jezus, dit jaar in Enschede, opgestaan zou verschijnen. Het was voor mij nieuw dat mensen na afloop op Facebook de kwaliteiten van de spelers gingen evalueren, een afgezwakte versie van de reacties die er na elke aflevering van Boer Zoekt Vrouw op Facebook verschenen. De gedachte bekruipt me of het niet tijd is voor iets nieuws in The Passion. Meer mensen dan voorheen weten nu wel hoe het paasverhaal gaat, dat was het eerste doel van The Passion. Dus opnieuw: wat is nu nog de relevantie? Steden die zich kunnen profileren?
Op Goede Vrijdag wist ik het zeker. Ik fietste langs de RAI, daar stond op een groot uithangbord: ‘Laat je inspireren door onze show’. Dat is The Passion. Natuurlijk is belangrijk, als je met het paasverhaal aan wilt sluiten bij groot publiek, dat je met een manier komt die aanspreekt, met een taal die aansluit bij mensen die niet uit het christelijke milieu komen en dus niet gewend zijn aan onderwerpen als zonde en verzoening; Muziek die mensen aanspreekt, die ook een boodschap heeft.
Voor mij is The Passion of in geval het lijdensverhaal van Jezus absoluut geen show. Het paasverhaal gaat over een God die opnieuw met mij verder wil en hiervoor het uiterste heeft gedaan. Het gaat over een God die ik zelf nooit had kunnen verzinnen. Later las ik dat met de 3,6 miljoen kijkers Nederland toch niet uitgekeken is op The Passion. Is dat alleen de show of meer? Op de website van The Passion las ik de redenen waarom andere mensen online hebben meegelopen. Een paar voorbeelden: ‘The Passion verbroedert’ en ‘Pasen: Jezus die zich identificeert met onze pijn, verstikking en angst!’. Ook liepen mensen ter nagedachtenis van andere mensen mee, of juist uit dankbaarheid voor herstel na ziekte. Na het lezen van deze verhalen kreeg ik weer veel hoop. Veel mensen lopen ook echt mee om iets achter zich te laten of iemand te gedenken. Ze spreken van hoop.
Het lijden en opstaan van Jezus Christus kan mensen hoop geven op nieuw leven, in het hier en nu en na dit aardse bestaan. Dat is een groot verhaal. Dus nog steeds geldt ‘ik hoop dat mensen door dit grote verhaal benieuwd worden naar meer’.
De relevantie ligt wat mij betreft niet bij de show, maar dus toch in de vragen die de interviewster stelt: waarom loop je mee? Op de avond van Goede Vrijdag heb ik in een meer ingetogen dienst over de ‘Passion’ van Jezus, mijn scepsis en ongeduld verbrand in een vuurkorf. Met vernieuwde hoop, mijn vraag: Loop je volgend jaar ook (online) mee?
martinevanderherberg 
Ik vind dat je een duidelijk verslag hebt geschreven. De zelfreflexie vind ik erg mooi beschreven en laat je ontwikkeling zien in wat je mee hebt gemaakt deze dagen! Succes ! Grtjs, tante Petra
LikeLike
Beste tante Petra, leuk dat u mijn blog hebt gelezen en bedankt voor uw compliment! Het is inderdaad, zoals u het schrijft, een blog geworden van mijn gedachten over The Passion die afgelopen dagen zo gegroeid zijn. Afgelopen jaren was ik altijd erg enthousiast, maar nu was ik, ook omdat ik deze blog ging schrijven, wat kritischer gaan nadenken over het geheel. Dat was een interessant proces 🙂
LikeLike
Hey Martine,
Mooi verhaal!
Zelf heb ik niet naar The Passion gekeken, maar ik juich het initiatief wel toe. Ik zag wel een fragmentje waarin de interviewer vroeg wat het voor een meisje dat meeliep allemaal betekende. Het meisje gaf een heel orthodox antwoord als ‘Jezus die het weer goed maakt tussen ons en God’ of iets dergelijks. De interviewer: ‘Zo, wat een mooie gedachte zeg!’ Moest ik wel om lachen stiekem. 😉
Ik ben een voorstander van The Passion omdat veel mensen niet bekend zijn met het verhaal, terwijl dat verhaal aan zoveel verlangens en emoties uit het echte leven raakt. Zie maar hoe die Nederlandstalige popliedjes er naadloos inpassen. Voor de rest moet ik niet zoveel van deze popliedjes hebben trouwens. 😉
Je zegt zelf heel mooi: “het gaat over een God die ik zelf nooit had kunnen verzinnen.” Ik heb moeite met hoe sommige christenen het Paasverhaal uitleggen, op een manier die wat mij betreft veel te menselijk is en dus ook veel te verzinbaar is. Daarmee doel ik op het ‘verzoening door voldoening’-verhaal waarbij het probleem is dat God boos is vanwege onze zonden en Jezus dat probleem oplost door de straf op zich te nemen. In deze theologie is de kruisiging eigenlijk iets dat moet gebeuren om God tevreden te stellen (in ieder geval denken de Oost-Orthodoxen er al niet zo over!). Zonder daar hier uitgebreid over te bakkeleien (sorry, ben ergens in de verte nog een theoloog ;)), ben ik blij met The Passion dat niet zo’n theologische uitleg geeft, maar mensen nieuwsgierig maakt naar het verhaal. Een verhaal dat van zichzelf al heel sterk is.
Ik vind het mooi dat je schrijft hoe jij je scepsis en ongeduld verbrandt hebt. Hoort helemaal bij Pasen, denk ik!
LikeLike
Hoi Daan, goed om jou weer van je theologische kant te horen! Ik ben het weer als vanouds helemaal met je eens, behalve dat ik wel van de Nederlandse muziek hou 😉 Verzoening door voldoening is, zoals we geleerd hebben, echt een te smalle blik op het lijdensverhaal inderdaad. Hoewel de uitleg van het meisje niet alles omvatte, heeft ze het in elk geval wel beter begrepen dat de interviewster, haha ‘mooie gedachte zeg’.
LikeLike
Hi Martine,
Allereerst goede blog! Zelf ben ik ook geïnspireerd door The Passion. Maar na jaren hetzelfde gezien te hebben, vraag ik mij nu ook af wat de relevantie is van weer dezelfde show opvoeren. Ik vind het goed dat je benadrukt waar Pasen werkelijk om gaat. Persoonlijk sta ik altijd even stil bij Pasen en probeer het verhaal van Jezus terug te koppelen naar het hier en nu. Meelopen fysiek zou ik niet doen, maar in mijn hoofd ben ik er wel mee bezig. Voor mij is dat voldoende en ik kan het zeker mensen meegeven dit ook te doen.
LikeLike
Hoi Savannah, bedankt voor je reactie! Erg leuk om door jouw reactie te weten te komen dat je zelf ook geïnspireerd bent door The Passion. Mooi dat je stil staat bij Pasen, het probeert te koppelen aan het hier en nu en dat je in je hoofd ook bezig bent met The Passion. Dat is precies wat mij relevant lijkt aan dit evenement, even stil staan bij Pasen en bedenken wat het voor jezelf betekent. Ik ben benieuwd hoe je dat doet. Het lijkt me leuk om er binnenkort eens over door te praten!
LikeLike
Hi Martine,
Goed verhaal! Zelf ben ik iemand die niet erg op de hoogte is van het verhaal.
Ik denk dat the passion helpt voor mensen zoals ik om het grote verhaal te begrijpen. Ik vind het leuk dat je je eigen mening reflecteert met wat je denkt dat het voor de rest betekent.
Persoonlijk vind ik dat het verhaal van the passion een goede manier is om het verhaal te vertellen, zelf heb ik na één keer het verhaal zien wel ´genoeg´ gezien. Maar ieder jaar laat het weer andere mensen het verhaal zien. Wel vind ik de vraag waarom? interessant. Ik vind het mooi om te zien dat mensen tijdens deze momenten mensen herdenken, ondersteunen of dankbaar zijn voor wat zij hebben meegemaakt. Ik denk dat het niet uit maakt welk verhaal en wanneer dat gebeurt, maar wel dat het gebeurt. Voor iedereen is dat een ander moment, en voor veel mensen is dat Pasen.
groetjes Maaike
LikeLike
He Martine, ik kijk nu toevallig naar het laatste deel van The Passion en moest meteen aan je blog denken. (Goed verhaal trouwens!). Ik vind het een goede manier om het paasverhaal te vertellen en ik denk dat hierdoor ook meer mensen stil staan bij wat Pasen nu eigenlijk inhoud, dat het niet om paashazen, eitjes en om een extra vrije dag gaat. Ik erger me behoorlijk aan de interviews met de mensen die meelopen, het lijkt soms meer om het op tv komen te gaan. Het meelopen met het kruis vind ik opzich een mooie gedachte, als het om herdenken van mensen / belangrijke momenten, stilstaan bij dingen of hoop gaat. Maar dat zou niet op tv moeten, dat doet afbreuk aan het idee erachter.
In plaats van ieder jaar The Passion zou er misschien ook op een soort zelfde manier het verhaal achter andere feestdagen verteld worden. Zo weet ik bijvoorbeeld niet waar het met Pinksteren over gaat 😉
Liefs Lieke
LikeLike
Heej Martine, leuk om je blog te lezen! Jammer dat de avond zelf anders verliep dan je je had voorgesteld, maar ik hoop dat de populariteit en reacties achteraf je toch weer goed hebben gedaan.
Ik heb zelf alleen het laatste kwartier gezien, excuus… Ik begreep (na al zijn misdragingen) de keuze voor Dave Roelvink niet helemaal, misschien was dat dit jaar een goede reden geweest om juist Barabas eens te kruisigen 🙂 En ik begreep dat Bridget Maasland irritatie opwekte met haar “spontane” straatinterviews, zeker omdat ze zelf weinig affiniteit met het onderwerp had.
Toch vind ik deze voorstelling een leuk gegeven en mag het van mij ook gewoon jaarlijks terugkeren. Is het een bezwaar als het daardoor ook een beetje stadsprofilering wordt? Misschien dat verschillende setings en locaties mensen juist creatief en enthousiast kunnen maken (evenals bij andere evenementen die telkens in een andere stad worden gehouden) waardoor de aandacht behouden blijft. Bovendien wordt op deze manier een groter publiek bereikt. Dat je toch het idee had dat het meer van hetzelfde was is jammer, de komende jaren zullen wat dat betreft laten zien hoe zich dit ontwikkelt.
Je spreekt de hoop uit dat mensen door dit grote verhaal benieuwd worden naar méér. Ik denk persoonlijk dat je niet teleurgesteld moet zijn als dit niet opgaat voor alle 3,6 miljoen kijkers, iedereen bekijkt dit toch weer vanuit een andere invalshoek of gedachte en het opwekken van nieuwsgierigheid is er daar één van. Maar anderen kijken (of zijn aanwezig) omdat ze het een emotioneel moment vinden, omdat het ze sterkt in een vertrouwd gevoel of gewoon omdat ze het een mooie show vinden. Even geen neergestorte vliegtuigen of terrorisme op tv, even wat minder nadruk op onderlinge spanningen tussen bevolkingsgroepen, etcetera. Als mensen op deze manier een mooie avond beleven dat is dat ook wat waard toch? En als mensen wel nieuwsgierig zijn naar meer, dan kan dat natuurlijk ook 🙂
Nou ja, da’s dus in ieder geval mijn gedachte 🙂 Veel succes met je blog!
LikeLike
Hoi Martine,
Leuk om zo mee te lezen in jouw gedachte en beleving bij The Passion.
Voor mij is het iedere jaar weer een bewustwordingsmoment.
Ik vind het geweldig dat dit door professionele vertolkers wordt verteld. Dat liedjes die heel anders bedoeld waren, nu het verhaal van Jezus’ dood en opstanding ondersteunen.
En zo werkt het in het leven van alle dag. De één beleeft iets moois als een moment om te koesteren en hoop uit te putten, terwijl een ander er Gods hand in ziet. (Beiden kan ook natuurlijk)
Naar mijn mening blijft de relevantie van dit verhaal vertellen er altijd! Het dan ook al 2000 jaar een relevant verhaal (voor velen).
Misschien kan het verhaal nog iets verlengd worden door de opstanding toe te lichten en de betekenis en gevolgen daarvan.
Vanmorgen noemde Lars (dienst stadshartkerk) dit nog de 3 V’s.
Vreugde : ongekend als je beseft waar daar gebeurd
Vrede: waar je,vind ik, in de uitvoering van de Passion al iets van merkt onder de meelopers
Verhaal om door te vertellen: Volgend jaar weer.
Groet. Anneke
LikeLike
Hoi Anneke, bedankt voor je reactie en je lovende woorden over The Passion. Ik ben door je enthousiasme het begin van The Passion nog gaan kijken (het begin had ik namelijk gemist). Je noemt veel positieve punten van The Passion zoals de liederen die een andere betekenis krijgen. Ik vind dat zelf ook heel tof aan The Passion. Er zijn natuurlijk ook mensen die hun twijfels hebben bij de show en de spelers die zelf niets hebben met het paasverhaal. Daar heb ik dit jaar wat meer over nagedacht. Ik voel wel de spanning die The Passion wat dat aangaat oproept, maar een beetje spanning roept ook goede gesprekken op! Mooi dat je zegt dat de relevantie van dit verhaal altijd blijft.
Je gedachte over het einde van The Passion heeft me ook aan het denken gezet. Nu was het met het lied ‘open je ogen voor mij’ een uitnodiging naar meer of in elk geval een oproep tot een openheid voor iets wat rationeel moeilijk te bevatten is. Dat ‘meer’ koppel je zelf terecht aan de dienst van Pasen, de 3 V’s en zo inderdaad aan de gevolgen en de betekenis van het verhaal. Dit komt een klein beetje terug in de interviews en reacties van mensen, maar het wordt inderdaad niet door de presentator zelf expliciet aangestipt. Ik vind het een mooie gedachte, de vraag is of het past bij deze show. Ik vind de uitnodiging tot openheid ook een mooi einde, maar je idee zet me nog steeds aan het denken. Misschien ga ik de andere ‘eindes’ van de vorige edities er ook nog eens op nakijken, welke boodschappen daar werden meegegeven! Bedankt!
LikeLike
Hoi Martine,
Leuk zeg om zo eens van gedachten te wisselen. Het zou leuk zijn om eens in gesprek te gaan met iemand die The Passion helemaal niets vindt. Altijd goed om dat ook eens af te wegen.
Als ik kijk dan vraag ik me altijd af wat de personen beweegt om mee te doen. Is er dan iets aantrekkelijks in het verhaal ook zonder dat je gelooft? Dat doet me eraan denken dat er in de bijbel staat dat als Jezus aan het woord is dat er gezag van uitgaat (ofzo). Ik leg dat dan uit als: Je moet er wel van luisteren.
Zou dat dan ook de kracht zijn van het verhaal dat tijdens the Passion wordt gespeeld? Misschien wat filosofisch, maar wel interessant.
Daarnaast denk ik ook: Wij mensen als instrumenten in Gods hand, maar God doet het werk in de harten.
Nog één gedachte: Het is ook gewoon een mooi cultureel schouwspel. Prachtig dat dit kan in Nederland.
Ik ben benieuwd naar je verder bevindingen.
LikeLike
Hoi Anneke,
Het lukt me op een of andere manier niet op je twee bericht te antwoorden, dan maar weer op de eerste. Op deze website kun je het geluid horen van iemand die The Passion niets vindt: http://www.nieuwwij.nl/verdieping/ Het is een briefwisseling tussen een tegenstander en een voorstander. Ik ben het zelf ook nog aan het lezen.
Je hoort ook wel dat spelers het een bijzondere ervaring hebben gevonden om mee te doen aan The Passion. De ‘Jezus’ van dit jaar is geloof ik zelfs van te voren in een klooster geweest om zich voor te bereiden! Ja en wel tof dat dit soort dingen kunnen in Nederland, ze zijn nu ook bezig om het in Amerika ook te gaan opzetten. Wat je zegt, het blijft dat wij instrumenten zijn en God werkt in de harten van mensen, erg mooi gezegd!
LikeLike
Hoi Martine,
Ten eerste, wat kun je goed schrijven, erg gemakkelijk en leuk om te lezen.
Ten tweede, bedankt dat je me op ‘The Passion’ hebt gewezen. Ik had deze ‘show’ nog nooit gezien en ben het na het lezen van jouw blog direct eens gaan kijken. Ik ken het verhaal natuurlijk wel enigszins, maar toch was het voor iemand als ik, niet veel bezig met het geloof, goed om het verhaal in zo’n modern jasje te zien. Wel riep het ook een aantal vragen bij mij op, maar wellicht kunnen we het daar nog eens over hebben..
LikeLike
Dag Sabrina, ik las dat je de show nogniet hebt gezien. Nu weet ik dat je gratis een DVD kunt bestellen. Daarnaast is het vast terug te zien op uitzending gemist.
Ik weet natuurlijk niet of je interesse zo ver gaat…
Groet, Anneke
LikeLike
Hoi Sabrina, bedankt voor je berichtje en je compliment! Heel tof dat je The Passion bent gaan kijken. Je maakt me wel erg nieuwsgierig naar de vragen die het bij je opriep..
LikeLike
Oeps ik zie dat ik niet goed gelezen heb. Ik dacht dat Sabrina het nog wilde kijken.
Sorry voor dit misverstand.
LikeLike
Denk dat je eerste waarneming de belangrijkste is, namelijk dat ‘The Passion’ een rol speelt bij de ‘bewustwording van de essentie van het Christendom’, in feite het vergeven van zonden door de genadige (zoon van ) God. Dat het geheel misschien op een ‘low culture’-niveau wordt uitgevoerd (en bij elkaar wordt gepraat door die tenenkrommende Bridget Maasland) boeit mij niet zo. Populistisch? Het zal wel. Niet iedereen is gefascineerd door (de prachtig mooie) muziek van de Mattheus Passion. En in mijn beleving is er alleen maar ‘cultuur’. Of dat nu ‘high culture’ is of ‘low culture’. In essentie is er geen verschil.
Over het herhalingseffect merk je terecht op , dat er nu sprake moet zijn van een Passion 2.0. (of eigenlijk 3.0; ervan uitgaande dat het Bijbelverhaal versie 1.0 is). Eens. Dus. Hoe? Misschien iets minder Jan Smitachtig? Graag. Alleen: is het belangrijk? Misschien slechts in zekere mate. Christendom onderscheidt zich van andere Monotheïstische godsdiensten. Hoewel het Oude Testament niet bepaald te allen tijde een vreedzaam boek is, wordt nergens opgeroepen tot geweld. Dat is in een ander geschrift, de Koran, wel anders. Waarin wordt opgeroepen tot geweld tegen ongelovigen. Waarmee meteen het essentiële verschil met het Christendom duidelijk wordt gemaakt. Maar nog belangrijker is het Nieuwe Testament. Hiermee onderscheidt het Christendom zich pas echt ten opzichte van de andere Monotheïstische religies. Een boek waarin vergeving wordt gepredikt. Met als apotheose de kruisiging van de beste man die dat deed om onze zonden te vergeven. Mooi boek. Goed verhaal. Stoer zelfs. Er is hoop voor de mensheid. En het Paasverhaal is hier het ultieme uitvloeisel van. Alleen daarom al is The Passion een uitstekend initiatief.
Fijne Pasen!
LikeLike
Beste Hans, bedankt voor je betoog! Daar zeg je wat. De Matthaüs Passion schijnt ook weer erg populair te worden onder jongeren zag ik laatst op het nieuws. Mijn eerste plan voor het blog was om een soort vergelijking te maken tussen The Passion en de Matthaüs Passion. De laatste was natuurlijk allang uitverkocht. Die zet ik op mijn lijstje voor volgend jaar. Ik ben benieuwd of deze uitvoering mij brengt tot de bewustwording van de essentie van het Christendom! Alleen de essentie van het Christendom is natuurlijk al een spannend onderwerp om te verwoorden.
Low culture of high culture, cultuur is cultuur. Cultuur is dat wat door mensen is gemaakt/bewerkt, dus wat dat betreft is cultuur inderdaad cultuur. Ik heb zelf ook klassieke talen ook gestudeerd, dus ik vind de uitspraak over het algemeen wel heftig 😉 Haha, nee maar ik snap het punt en mooi hoe je het zo tot de essentie van de boodschap wil brengen, in welke vorm dan ook.
Ja en dan het herhalingseffect. Er ontstaan in de reacties al ideeën over een grotere nadruk op de opstanding, naast de grote nadruk op het lijden. Dan breiden we jouw beschrijving van de essentie van het Christendom wat uit: De vergeving van onze zonden door Jezus, Gods zoon, en de hoop voor de wereld door zijn opstanding.
LikeLike
Kijk, en zo leidt ‘The Passion’ toch tot nieuwe ideeën. En over de duidelijke afbakening van ‘De Essentie’. Inderdaad: geef de ‘opstanding’ meer aandacht. Want hiermee begint pas het echte werk. Het is elke dag hard aanpoten om de mensheid weer hoop te geven.
En de Matthaüs Passion: een ieder die niet weet hoe je dat moet schrijven verdient niet meer dan The Passion met een paar verlepte BN’ers;).
Al zul je begrijpen dat deze laatste opmerking slechts zelfspot behelst.
LikeLike
Hey Martine,
Heel goed geschreven. Leuk dat je start met een gebeurtenis uit real-life. Ik wilde graag verder lezen. Vervolgens geef je een paar mooie gedachten mee n.a.v.
Je vraag naar ‘relevantie’ vind ik een hele goede. Ik kijk al vanaf het begin (Gouda) steevast naar the Passion, maar er is maar weinig vernieuwing over de jaren heen, behalve de muziek. Ik vond het verbazendwekkend dat dit jaar werd gezegd dat nog steeds de helft van de Nederlanders niet weet waar het paasverhaal over gaat. Dat zou volgens mij betekenen dat elk jaar dezelfde mensen naar the Passion kijken en nog een beetje extra. Qua vernieuwing zou ik het ook interessant vinden als ze nog wat meer opstanding erbij nemen. Het is nu vooral Goede Vrijdag, maar misschien is het grote publiek ook wel klaar voor het ‘complete’ paasverhaal. Qua show is dat dan wel lastiger, want lijden doet het al snel goed, maar opstanding is moeilijker te vangen in een show als the Passion.
Overigens, was het leuk om in deze aflevering een terugblik te zien op the Passion met makers, muzikant en artiest: http://tvblik.nl/rtl-late-night/aflevering-60-3.
Reagerend op de ophef rondom de show (Dave Roelvink als Barabbas, oranje pak van Jezus) zeiden ze: het verhaal van Jezus’ lijden en sterven is ook geen comfortabel verhaal. Mooie quote, het zou van mij nog wel wat rauwer mogen. Als je kijkt naar wat voor films mensen gewoon op de bank kijken..
LikeLike
Een mooie blog Martine!
Ik denk dat de relevantie van de Passion voorlopig wel blijft bestaan. Dan vooral door het op gang komen van geloofsgesprekken naar niet-gelovigen toe. Mensen vragen mij of ik naar The Passion ben geweest en dagen mij op een positieve manier uit om er mijn mening over te geven en ook een stukje te kunnen getuigen. The Passion is hierbij dan een soort stokpaardje om het geloofsgesprek te kunnen hebben met mensen die niet geloven.
Mooi dat je het naar jezelf toetrekt door te openen op persoonlijk niveau. Hierdoor maak je er je eigen verhaal van, waaraan mensen zich ook kunnen identificeren.
Maak je er snel weer één? Ben benieuwd!
Groeten Egbert-Jan
LikeLike
Beste collega 😉
Bedankt voor je aanvulling dat The Passion uitdaagt tot gesprek, goed punt! Dat blijkt hier al in de reacties en in wat jij schrijft, dat je The Passion ook echt ervaart als een concreet aanknopingspunt voor gesprek met niet-christenen. Mooi dat je zelfs aanzet tot getuigenis! Ik kan ik bijna alleen maar ‘amen’ op zeggen.
Haha ja wie weet schrijf ik binnenkort weer een blog als ik weer inspiratie heb!
LikeLike
Hee Martine,
Wat een goed, actueel onderwerp breng je ter sprake.
Ik denk dat veel (ongelovige) mensen de betekenis van vele (oorspronkelijk christelijke) feestdagen niet kennen. Kort door de bocht vind ik het wat weghebben van een ‘friends-with-benefits’-relatie. Wel het genoegen van het feest en wellust, zonder verdieping in de ware betekenis/oorsprong.
Wellicht is het doel van deze ‘passion-show’ een beeld te creëeren dat voor een leek ook tastbaar is, zodat ze er aan kunnen relateren, maar het is wel erg commercieel geworden. Mijns inziens hoeft er niet ieder jaar iets nieuws te zijn, het gaat immers om het verhaal en dat verandert niet. Ik denk dat er een uitdaging ligt in het compleet laten zien van het verhaal en dus ook de opstanding (en daarmee Pasen) ook te tonen. Dat hoort er immers toch zeker bij!
Hier kunnen we zeker nog eens uitgebreider over spreken…zo te zien met meerdere meiden!
Ps: ik wil volgend jaar wel met je mee naar de Mattheus passione.
LikeLike
Mooi onderwerp voor een blog. Treffend verwoord.
Wat mij betreft is zo’n uitvoering van The Passion een gelegenheid bij uitstek om op een laagdrempelige manier het christelijke geloof en de daarbij horende levenshouding meer bekendheid te geven. Daarbij kan ik me ook voorstellen dat het Paasverhaal, van kruisiging tot opstandig, zich hiervoor goed leent. Immers, iedereen is al bekend met het Kerstverhaal en zelfs met enige fantasie zie ik nog geen show bij Opstanding, Hemelvaart of Pinksteren.
Van de wieg tot het graf . . . en verder mag Pasen het middelpunt zijn van mijn geloofsbeleving. Zonder Pasen geen Hemelvaart, geen Pinksteren. Of de makers van The Passion dat ook voor ogen hadden waag ik te betwijfelen en doet er ook niet toe als je bedenkt dat verkondiging en vergroting van naamsbekendheid het doel is.
Of wil het publiek enkel brood en spelen? De presentatrice bleef in die zin erg oppervlakkig en gaf niet de ruimte aan meelopers dieper in te gaan op de reden van meelopen. Jammer, hier is nog winst te halen.
Met welke reden je ook meeloopt, het paasverhaal kan er voor zorgen dat je voor het eerst of opnieuw een verbinding krijgt met God. Hoe duurzaam en bestendig of juist vluchtig die verbinding is zal voor een ieder verschillend zijn en zal de toekomst uitwijzen. Wat blijft is de lijn die God met een ieder van ons heeft.
Volgend jaar meelopen? De beleving zal intenser zijn als je er live bij bent, maar .. ik ben niet zo van het uiterlijke vertoon, dus het zal wel thuis voor de buis worden.
Als het dan wat teveel op brood en spelen gaat lijken . .
LikeLike